Sien, sentada nunha canastra, cunha nena. The Hague, 1883
Comedores de patacas. Nuenen: 1885
Retrato de Père Tanguy. Paris: 1887
Zapatos. Paris:1886
Muller espida reclinada. Vista por detrás. Paris: 1887
A mañá: Parella de campesiños que van traballar. Saint-Rémy: 1890
Madame Trabuc. Saint-Rémy: 1889
Camiño ao longo dun bosque de salgueiros. Arles 1888
Autorretrato. Saint-Rémy: 1889
Os Mirasoles. Arles: 1889
Habitación de Vicent en Arles. Arles: 1888
Doctor Gachet. Auvers-sur-Oise: 1890
Análise técnico, formal e estéticoO que Van Gogh trata de transmitir nos seus temas é consubstancial ao seu íntimo medio expresivo, a cor, e resulta difícil a separación. Os temas van perdendo importancia ao longo da composición da obra, que vai adquirindo vida propia.
A súa formación como debuxante e as súas investigacións sobre as figuras serán básicas. A súa técnica fundamental é o óleo e a medida que aumentan a súas inquedanzas o empaste farase máis groso.
Na composición comeza moi influído polos clásicos, aínda que unha das súas obsesión é transformar as perspectivas converxentes nos interiores, a base dun forte dinamismo formal, onde busca outros puntos de fuga. Nas paisaxes, seguindo a tradición holandesa, sobe o punto de mira, o horizonte pérdese ao lonxe.
A análise do cromatismo fainos destacar trazos fundamentais da súa estética, os ritmos no emprego dos amarelos e verdes, e sobre todo as harmonías cromáticas entre amarelos, verdes e logo integrados en ocres, azuis, vermellos e outros detalles, que destacan con forza a harmonía.
O paso do tempo non apagou a intensidade da cor nas súas obras, que pasan de reflectir a clama, da realización pausada e equilibrada á violenta, como se as pinceladas mantiveran a intensidade do momento en que foron aplicadas.
En Saint-Remy hai momentos que aminora a gama cromática, aparecen marróns, ocres, púrpuras apagados, pero pronto volveron aparecer as cores intensas, máis vivas e vibrantes.
A súa obra pode resumirse coma unha gran investigación sobre a cor e a súa aplicación, sobre o dinamismo das formas conseguidas coas vigorosas pinceladas.
A súa formación como debuxante e as súas investigacións sobre as figuras serán básicas. A súa técnica fundamental é o óleo e a medida que aumentan a súas inquedanzas o empaste farase máis groso.
Na composición comeza moi influído polos clásicos, aínda que unha das súas obsesión é transformar as perspectivas converxentes nos interiores, a base dun forte dinamismo formal, onde busca outros puntos de fuga. Nas paisaxes, seguindo a tradición holandesa, sobe o punto de mira, o horizonte pérdese ao lonxe.
A análise do cromatismo fainos destacar trazos fundamentais da súa estética, os ritmos no emprego dos amarelos e verdes, e sobre todo as harmonías cromáticas entre amarelos, verdes e logo integrados en ocres, azuis, vermellos e outros detalles, que destacan con forza a harmonía.
O paso do tempo non apagou a intensidade da cor nas súas obras, que pasan de reflectir a clama, da realización pausada e equilibrada á violenta, como se as pinceladas mantiveran a intensidade do momento en que foron aplicadas.
En Saint-Remy hai momentos que aminora a gama cromática, aparecen marróns, ocres, púrpuras apagados, pero pronto volveron aparecer as cores intensas, máis vivas e vibrantes.
A súa obra pode resumirse coma unha gran investigación sobre a cor e a súa aplicación, sobre o dinamismo das formas conseguidas coas vigorosas pinceladas.
Dilaida: tengo una maravilla sobre Van Gogh, un montaje que ilustra la canción "Vicent", de Don MacLean, que es una joya. Dime si existe un modo de que te lo pueda enviar a algún sitio por archivo adjunto.
ResponderEliminarLa canción, en inglés, comienza así:
"Estrellada, estrellada noche
pinta tu paleta azul y gris,
mira afuera en un día de verano
con ojos que saben de la oscuridad de mi alma.
Sombras en las colinas,
bosqueja los árboles y los narcisos,
captura la brisa y el frescor del invierno
en colores sobre la nevada tierra del lino.
Ahora entiendo lo que intentaste decirme,
cómo sufriste por tu cordura,
cómo intentaste liberarlos..."
Si la escuchas con la música y viendo al mismo tiempo las imágenes, te impresionará. Siempre que la veo y llego al punto en que dice: "Tomaste tu vida / como los amantes hacen a menudo", me pongo a llorar. Es irresistible.
Bueno, dime si quieres que te lo mande y a dónde, porque estoy segura de que te conmocionará y te gustará muchísimo.
Gracias Blanca, si que me gustaría verla, mi email está en el perfil del blog.
ResponderEliminarMuchas GRACIAS
Bicos
Espero que te haya llegado. Creo que merece la pena.
ResponderEliminar