A Primavera

Temple sobre taboa
2,03x3,14 m 1477-78
Botticelli
Galeria degli Uffizi. Florencia

O comentario desta obra vouno facer en varias entradas, para que non se faga moi longo. Nesta comezamos comentando a

Descrición preiconográfica.

Nesta táboa hai nove persoas nunha paisaxe que parece un claro nunha fraga.
Están sobre un prado verde, cuberto de pequenas plantas e flores de cores, tras as figuras unha fila de árbores de troncos verticais cunhas pólas frondosas de flores brancas que parecen laranxeiras. Só detrás da figura que parece presidir a escena as árbores forman unha bóveda e deixan un oco a un gran arbusto de follas pequenas que están enlazadas coas follas das outras árbores.
A figura que parece central non coincide co eixo vertical, central, da táboa; a esquerda deste eixo dispóñense catro personaxes de longas e onduladas melenas de cor loura, suxeitas en cabeleiras e diademas; o seu corpo está cuberto con túnicas de gasa branca, os pregues destas túnicas non impiden que se transparente os corpos, a súa actitude evidencia que están danzando. A esquerda no extremo lateral da táboa está un mozo de cabelo crecho e cun estraño sombreiro, mira cara arriba, cubre o seu corpo cunha túnica curta de cor vermella e que cruza unha cinta de brocado da que pende unha espada curta; calza unhas botas que deixan ver as súas dedas e arquea un pouco as pernas.
A dereita do eixo central unha moza, coa cabeza levemente inclinada cara á dereita e con expresión abstraída e pensativa. Parece que non mira a ninguén, leva un veo transparente sobre os cabelos louros, sostén no brazo dereito a túnica vermella de brocados; calza sandalias finas e sobre a súa cabeza hai un neno con ás que dispara unha frecha do seu arco sobre unha das mozas que bailan.
Na parte máis da dereita do cadro outros tres personaxes que se empuxan entre eles; no primeiro plano unha moza loura avanza descalza polo prado, cun vestido cheo de flores, no pescozo e na cabeza leva grilandas, da saia que suxeita coa man esquerda saca máis flores coa man dereita, a súa mirada parece estática, os seus beizos entreábrense pero non sorrí, por detrás outra moza a que empuxa un mozo que queda semioculto polas árbores, a moza leva unha túnica transparente, os cabelos louros e vai descalza, leva nos beizos unha ramiña con flores.